Στην ταχύρρυθμη εποχή μας, όπου η καθημερινότητα κατακλύζεται από υποχρεώσεις, θόρυβο και ψηφιακή υπερφόρτωση, οι διακοπές αποτελούν μια πράξη ουσιαστικής αποκατάστασης.
Δεν πρόκειται απλώς για ένα διάλειμμα από την εργασία και την καθημερινότητα αλλά για έναν τρόπο να προστατεύσουμε την ψυχική μας υγεία και να προλάβουμε την εξουθένωση. Η διακοπή της ρουτίνας δίνει στον εγκέφαλο τον απαραίτητο χρόνο να αποφορτιστεί και να επεξεργαστεί εμπειρίες χωρίς την πίεση της απόδοσης ή του χρονικού άγχους.
Η θετική επίδραση των διακοπών ξεκινά πριν ακόμη φτάσουμε στον προορισμό. Η προσμονή, ο σχεδιασμός και η φαντασία του ταξιδιού ενεργοποιούν το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, απελευθερώνοντας ντοπαμίνη – μια νευροδιαβιβαστική ουσία που σχετίζεται με τη χαρά και το κίνητρο.
Εξίσου σημαντικές είναι και οι αναμνήσεις που διατηρούμε αφού έχουμε γυρίσει: μας προσφέρουν νοητικά και συναισθηματικά καταφύγια στις δύσκολες στιγμές και ενισχύουν το αίσθημα ταυτότητας και νοήματος. Οι διακοπές, με άλλα λόγια, “επεκτείνουν” την αξία τους πολύ πέρα από τη διάρκειά τους, πριν και μετά.
Οι διακοπές επιτρέπουν στο νου να ηρεμήσει, στο σώμα να αναρρώσει και στον άνθρωπο να ξαναβρεί το ρυθμό του.
Είναι μια σπάνια ευκαιρία για ενσυνείδητη επαφή με τον εαυτό, για σωματική ανάπαυση, ποιοτικό ύπνο, κίνηση και επανασύνδεση με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η αυτοφροντίδα δεν είναι εγωισμός· είναι θεμελιώδες στοιχείο ψυχικής ανθεκτικότητας.
Σε μια κοινωνία που εξιδανικεύει τη συνεχή παραγωγικότητα, το να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σταματήσει για λίγο αποτελεί και πράξη αντίστασης. Ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας, είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε και να υπενθυμίζουμε στους ανθρώπους τη σημασία αυτής της παύσης – όχι μόνο ως τρόπο διαφυγής, αλλά ως ουσιαστική πράξη φροντίδας και επανασύνδεσης με τη ζωή.
